De laatste loodjes..
Door: Kim Renet
Blijf op de hoogte en volg Kim
08 Juli 2013 | Australië, Lane Cove
Hallo allemaal!
Het einde komt in zicht.. Ik weet nog steeds niet of ik er blij om moet zijn of dat ik het vreselijk vind, een ding wat zeker is, is dat ik over 3,5 week weer met beide benen op de grond in Nederland sta.
Maar eerst.. Nog even alles afmaken op stage. Vandaag is de eerste dag van de laatste twee weken en ik heb nog wel wat te doen. Allereerst moet ik dat verrekte stageverslag afschrijven. Het is niet moeilijk, maar het is tijdrovend en hersendodend. De hele tijd wat geneuzel op papier krijgen over hoe je nou je stageperiode hebt doorgebracht, wat je uitgevoerd hebt, hoe het bedrijf eruitziet en welke strategieën het heeft. Afgelopen weekend wilde ik aan mijn verslag werken om zo het werk af te krijgen, maar uiteindelijk ben ik afgeleid geraakt door kleine dingetjes en heb ik nog steeds niets gedaan.. Een aantal minuten geleden dacht ik weer; joh laat ik dan nu eraan gaan werken, bedacht ik me dat ik mijn trouwe blog-volgers weer van wat leesvoer moest voorzien. Het is zo makkelijk om afgeleid te raken dat ik er wel om kan huilen..
Na het schrijven van mijn vorige blog is er niet heel erg veel spannends meer gebeurd, in ieder geval, ik vind het niet zo spannend. De laatste avond met Jos zijn we in een 'authentiek' restaurant gaan dineren. Jos wilde graag échte Australische gerechten proeven, maar verder dan kangaroo steak en crocodile kwamen we niet.. Er is niet echt een écht Australisch gerecht, Australiërs hechten niet veel waarde aan het zich onderscheiden qua eten. Ze eten 'gewoon' wat ze kunnen verbouwen en wat ze kunnen krijgen. Aangezien Australië een geïsoleerd land is mogen ze blij zijn dat ze sommige dingen kunnen importeren, maar veer Aussies willen alleen maar eigen producten. Desalniettemin was het eten vreselijk lekker en hebben we geen spijt dat we toch op zoek zijn gegaan naar authentieke gerechten.
De dag erna zijn we samen rond een uurtje of 6 'sochtends richting het vliegveld vertrokken. We liepen richting de bushalte en kwamen langs een sportschool, en tjongejonge, die Aussies zijn GEK! Om 6 uur 'sochtends stond al een groep van minimaal 20 mensen op keiharde en bonkende muziek te 'exercisen', ik weet niet hoor maar ik vind dat niet helemaal normaal op een vrijdagochtend.. Toen we in de stad aankwamen vond ik het ook gigantisch druk, Aussies beginnen kennelijk veel vroeger met hun dagen dan wij. We liepen naar het station en kochten een treinkaartje naar het vliegveld, maar liefst $15,90 voor een enkeltje (!). Terwijl een station eerder of verder waarschijnlijk maar $4,60 kost. Afzetters zijn het, beetje geldtrekken bij toeristen en reizigers. Maarja, niet erg.. Uiteindelijk kwamen we op het vliegveld, deden onze treinkaartjes het niet bij de poortjes. Wat bleek, ik had 'Domestic terminal' kaartjes gekocht in plaats van 'International terminal' kaartjes. Het leek alsof ik in een zwart gat viel, aangezien de kaartjes al zo duur waren. Jos daarentegen maakte zich nergens druk om, wat ook niet nodig was aangezien we gewoon door een ander poortje mochten van een beveiliger. Nadat we samen naar de gate liepen, gaven we elkaar een knuffel en ging Jos naar de incheck balie. Dat was het dan, Jos zijn avontuur was beëindigd en ik kon er weer even twee weken alleen tegenaan.
De twee weken zijn voorbij gevlogen, ik heb wat zelfstandig werk gedaan op stage, veel veldonderzoek en ben een paar avonden wezen stappen. Veel anders heb ik niet gedaan aangezien het een van de twee weken wel zulk kak weer was dat ik me niet onnodig naar buiten wilde begeven. Afgelopen week was het wel heerlijk weer en heb ik daar ook schandalig van genoten. In het weekend heb ik alle zon die ik mee kon pakken even benut en heerlijk gerelaxed. Vervolgens ben ik mijn kamer weer 'bezoeker proof' gaan maken aangezien Jim vanavond landt.
Op het moment ben ik weer motivatie aan het zoeken om verder te gaan aan mijn verslag. Morgen is Naomi weer terug van haar 3 weken vakantie en moet ik alles wat ik gedaan heb laten zien en krijg ik natuurlijk de laatste feedback en de laatste dingen die ik moet doen. Het voelt een beetje gek, dat het alweer de laatste twee weken zijn. Soms lijkt het alsof ik hier pas een maandje ben, maar als ik dan terugdenk aan alle dingen die ik gedaan heb, lijkt het weer alsof ik hier al jaren zit. Toch zal ik me nu de komende 5 uurtjes even echt moeten gaan concentreren, het laatste uur zal dat sowieso niet meer lukken aangezien ik er veel te veel zin in het Jim op te gaan halen. Hij gaat zijn ogen niet geloven, nog nooit eerder gevlogen en dan nu direct naar de andere kant van de wereld. Jammer dat het donker is wanneer die aankomt, maar nog genoeg tijd om de stad te verkennen.
Ik geloof dat dit een van mijn kortste verslagen is, maar dat geeft niet, waarschijnlijk komt en nog 1 of misschien twee langere aangezien ik vanaf nu weer een hoop meer ga doen.
Tot het volgende verslag en we zien elkaar weer over ongeveer 3,5 week!
Cheers!
Het einde komt in zicht.. Ik weet nog steeds niet of ik er blij om moet zijn of dat ik het vreselijk vind, een ding wat zeker is, is dat ik over 3,5 week weer met beide benen op de grond in Nederland sta.
Maar eerst.. Nog even alles afmaken op stage. Vandaag is de eerste dag van de laatste twee weken en ik heb nog wel wat te doen. Allereerst moet ik dat verrekte stageverslag afschrijven. Het is niet moeilijk, maar het is tijdrovend en hersendodend. De hele tijd wat geneuzel op papier krijgen over hoe je nou je stageperiode hebt doorgebracht, wat je uitgevoerd hebt, hoe het bedrijf eruitziet en welke strategieën het heeft. Afgelopen weekend wilde ik aan mijn verslag werken om zo het werk af te krijgen, maar uiteindelijk ben ik afgeleid geraakt door kleine dingetjes en heb ik nog steeds niets gedaan.. Een aantal minuten geleden dacht ik weer; joh laat ik dan nu eraan gaan werken, bedacht ik me dat ik mijn trouwe blog-volgers weer van wat leesvoer moest voorzien. Het is zo makkelijk om afgeleid te raken dat ik er wel om kan huilen..
Na het schrijven van mijn vorige blog is er niet heel erg veel spannends meer gebeurd, in ieder geval, ik vind het niet zo spannend. De laatste avond met Jos zijn we in een 'authentiek' restaurant gaan dineren. Jos wilde graag échte Australische gerechten proeven, maar verder dan kangaroo steak en crocodile kwamen we niet.. Er is niet echt een écht Australisch gerecht, Australiërs hechten niet veel waarde aan het zich onderscheiden qua eten. Ze eten 'gewoon' wat ze kunnen verbouwen en wat ze kunnen krijgen. Aangezien Australië een geïsoleerd land is mogen ze blij zijn dat ze sommige dingen kunnen importeren, maar veer Aussies willen alleen maar eigen producten. Desalniettemin was het eten vreselijk lekker en hebben we geen spijt dat we toch op zoek zijn gegaan naar authentieke gerechten.
De dag erna zijn we samen rond een uurtje of 6 'sochtends richting het vliegveld vertrokken. We liepen richting de bushalte en kwamen langs een sportschool, en tjongejonge, die Aussies zijn GEK! Om 6 uur 'sochtends stond al een groep van minimaal 20 mensen op keiharde en bonkende muziek te 'exercisen', ik weet niet hoor maar ik vind dat niet helemaal normaal op een vrijdagochtend.. Toen we in de stad aankwamen vond ik het ook gigantisch druk, Aussies beginnen kennelijk veel vroeger met hun dagen dan wij. We liepen naar het station en kochten een treinkaartje naar het vliegveld, maar liefst $15,90 voor een enkeltje (!). Terwijl een station eerder of verder waarschijnlijk maar $4,60 kost. Afzetters zijn het, beetje geldtrekken bij toeristen en reizigers. Maarja, niet erg.. Uiteindelijk kwamen we op het vliegveld, deden onze treinkaartjes het niet bij de poortjes. Wat bleek, ik had 'Domestic terminal' kaartjes gekocht in plaats van 'International terminal' kaartjes. Het leek alsof ik in een zwart gat viel, aangezien de kaartjes al zo duur waren. Jos daarentegen maakte zich nergens druk om, wat ook niet nodig was aangezien we gewoon door een ander poortje mochten van een beveiliger. Nadat we samen naar de gate liepen, gaven we elkaar een knuffel en ging Jos naar de incheck balie. Dat was het dan, Jos zijn avontuur was beëindigd en ik kon er weer even twee weken alleen tegenaan.
De twee weken zijn voorbij gevlogen, ik heb wat zelfstandig werk gedaan op stage, veel veldonderzoek en ben een paar avonden wezen stappen. Veel anders heb ik niet gedaan aangezien het een van de twee weken wel zulk kak weer was dat ik me niet onnodig naar buiten wilde begeven. Afgelopen week was het wel heerlijk weer en heb ik daar ook schandalig van genoten. In het weekend heb ik alle zon die ik mee kon pakken even benut en heerlijk gerelaxed. Vervolgens ben ik mijn kamer weer 'bezoeker proof' gaan maken aangezien Jim vanavond landt.
Op het moment ben ik weer motivatie aan het zoeken om verder te gaan aan mijn verslag. Morgen is Naomi weer terug van haar 3 weken vakantie en moet ik alles wat ik gedaan heb laten zien en krijg ik natuurlijk de laatste feedback en de laatste dingen die ik moet doen. Het voelt een beetje gek, dat het alweer de laatste twee weken zijn. Soms lijkt het alsof ik hier pas een maandje ben, maar als ik dan terugdenk aan alle dingen die ik gedaan heb, lijkt het weer alsof ik hier al jaren zit. Toch zal ik me nu de komende 5 uurtjes even echt moeten gaan concentreren, het laatste uur zal dat sowieso niet meer lukken aangezien ik er veel te veel zin in het Jim op te gaan halen. Hij gaat zijn ogen niet geloven, nog nooit eerder gevlogen en dan nu direct naar de andere kant van de wereld. Jammer dat het donker is wanneer die aankomt, maar nog genoeg tijd om de stad te verkennen.
Ik geloof dat dit een van mijn kortste verslagen is, maar dat geeft niet, waarschijnlijk komt en nog 1 of misschien twee langere aangezien ik vanaf nu weer een hoop meer ga doen.
Tot het volgende verslag en we zien elkaar weer over ongeveer 3,5 week!
Cheers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
