De eerste dagen

Hello again everyone,

Allereerst, Wat een geweldig leuke, lieve en voor mij ontroerende reacties krijg ik van jullie. Pap, doe hubs miene zondig gemaakt! De rest ook natuurlijk maar de reactie van pap sloeg er echt een beetje in omdat ik die op dat moment heel erg nodig had.

Ik vond het wel weer eens tijd iets te laten weten vandaag. Na dit verslag zullen er wat minder snel na elkaar verslagen komen omdat ik vanaf nu routine krijg in het leven hier en het niet interessant is van iedere dag te beschrijven wat ik doe. Als je er niet van houdt een lang verhaal te lezen kun je beter nu al stoppen, want dit verslag zal redelijk lang worden..

Zaterdag was een goede dag voor me. Allereerst heb ik de betaling rondgemaakt voor het hostel, die betaling hebben ze nog niet binnen aangezien ik het overgeschreven heb via internet, maar als het goed is moeten ze het geld woensdag of donderdag binnen hebben. Nadat ik dat geregeld heb ben ik de supermarkt in Greenwich gaan verkennen. Nouja, verkennen, het supermarktje, genaamd IGA, was superklein. Je komt er binnen bij een klein eilandje waar fruit op uitgestald ligt, veel van de fruitsoorten die er liggen zijn bekend voor me, zoals druiven, bananen en dergelijken. Maar er ligt ook fruit wat ik nog nooit gezien heb. Als je verder loopt kom je langs de ontbijtspullen, zoals cornflakes maar ook brood en beleg. Loop je door dat gangetje, kom je bij de zuivel en de diepvries waarin een aantal magnetron maaltijden te vinden zijn, die ik in het hostel hard nodig heb, en heel veel ijsjes. Wanneer je terug loopt kom je langs twee gangetjes, eentje met chips en andere snacks en de andere met douchegels, en huiselijke benodigdheden. Alle gangetjes in het winkeltje zijn zo smal dat je er amper met tweeën doorheen kunt lopen. Je moet echt aan de kant gaan als er iemand langs wil. Ze hebben dan ook geen karren in de supermarkt, je doet er alles met een mandje.

Het eten in Australië is iets duurder dan in Nederland. Brood kost hier ongeveer $4,- per brood dus ik kan beter cornflakes eten 'sochtends om geld te besparen. Drinken is nog iets duurder, ik heb bijvoorbeeld een fles Schweppes van L1,25 voor $2,95 gekocht, dat is omgerekend €2,35 en dit was het goedkoopste drinken.. Maar, dat het duurder is mag de pret niet drukken.

Omdat ik zaterdag best wel honger had, heb ik niet veel tijd genomen rond te kijken in het winkeltje, maar ik had wel gezien dat het zondag ook open zou zijn. IGA is op zondag open van 7.30am tot 12.30pm (ik moet het mezelf aanleren in am en pm te praten omdat ik anders niet gesnapt wordt, voor de duidelijkheid; am is van 12 uur 'snachts tot 12 uur 'smiddags en pm is van 12 uur 'smiddags tot 12 uur 'snachts) dus ik nam me direct voor op tijd op te staan om beter rond te kunnen kijken in het winkeltje.

Toen ik terugkwam van het winkeltje ben ik op internet gaan zoeken naar een kamer in Lane Cove. Ik reageerde op twee advertenties van gumtree.com en had binnen een half uur twee reacties terug. De eerste reactie was: "Sorry, the room has been taken already, good luck finding something.". Wat ik niet zo erg vond omdat deze kamer waarschijnlijk geen bed had. De andere reactie was: "You can come around today to look at the room, if you'd like. Text me when you'd like to come". Omdat deze kamer erg aantrekkelijk was smste ik de eigenaresse direct dat ik van plan was een uurtje later te komen kijken en dit was prima. Ik zocht op Google maps op hoe ik het beste erheen kon lopen en een halfuurtje later stond ik buiten op de stoep, op weg naar 18 Phoenix Street in Lane Cove.

Het was ongeveer 2,6 kilometer lopen tot Phoenix Street, wat voor mij normaal zou betekenen dat ik daar 20 minuten over doe. Alleen, hier in Australië is het zeker 10 graden warmer dan ik gewend ben en het is nogal heuvelachtig. Na een halfuurtje lopen kwam ik aan bij 18 Phoenix Street. Een klein huisje omringd door een hoop bomen. Om bij de voordeur te komen, moest ik door een smal poortje en een klein trappetje op. Cheryl, de eigenaresse, opende direct de deur. Het huisje is redelijk klein, maar voor Australische standaarden heeft het een gemiddelde grootte. Het heeft 1 verdieping. Je komt binnen in een klein halletje, propvol met spullen. Daarna kun je door een gangetje lopen wat langs de woonkamer en badkamer leidt, een stukje verder is de kamer en daarachter de keuken. Vanuit de keuken kijk je direct de tuin in die groter is dan het huisje zelf. Wat mij het eerst opviel, was dat er in het halletje een kat lag. Cheryl vroeg direct of dit een probleem voor me was, en toen ik zei dat ik dat juist erg prettig vond was het volgensmij voor haar al beslist dat ik de kamer kreeg. Ze liet me alle kamers van het huisje zien en daarna kreeg ik een glaasje water en hebben we ongeveer een halfuurtje gekletst over vanalles en nog wat. Omdat Cheryl nogal snel en heel erg Australisch praat heb ik meer gelachen en geknikt dan zelf gepraat. Na het kletsen bood Cheryl me aan me komende zaterdag op te halen bij het Hostel zodat ik niet met mijn koffers zou hoeven te slepen. Dat typeert ook direct de gastvrijheid en behulpzaamheid van Australische mensen. Iedereen helpt je hier graag en deelt graag zijn of haar kennis met je mede wanneer ze merken dat je uit een ander land komt.

Nog geen 24 uur in Australië en direct al een kamer geregeld. Zelfs mijn kamergenootje keek hiervan op. "WOW, you're like a rocket, bam you're here, bam you've arranged a room" is wat ze zei toen ik vertelde dat ik al een kamer had. Zij is al 6 weken op zoek naar een kamer en kan er geen vinden. Ik denk dat dit meer ligt aan haar instelling dan aan mijn snelheid, ze zit namelijk de hele dag op onze kamer met haar laptop voor zich. Begrijp me niet verkeerd, het is een heel aardige meid, maar het klikt eigenlijk voor geen meter. Ze is vreselijk saai, 'snachts woelt ze zo hard in bed dat ik er wakker van wordt en volgensmij boeit het haar vrij weinig dat ze een kamer met me deelt. Ik had verwacht dat we misschien samen erop uit konden gaan maar het lijkt erop dat ze liever binnen zit.

Zondag heb ik vrij weinig gedaan. Aangezien ik 'snachts bijna niet slaap ben ik vroeg opgestaan om IGA nader te inspecteren. Toen ik daarvan terug kwam heb ik gegeten en ben ik vrijwel meteen weer in slaap gevallen. Om ongeveer 4 uur 'smiddags werd ik wakker en heb ik een klein rondje in Greenwich gelopen. Daarna heb ik niet veel meer gedaan omdat ik nogal last heb van mijn jetlag. 'savonds kon ik weer geen oog dicht doen. Dit ligt aan mijn jetlag maar ook aan al het rumoer om me heen. De anderen in het hostel houden totaal geen rekening met elkaar. Zo gooien ze keihard met de deuren, vooral met die van de badkamer schuin tegenover mijn kamer, en praten ze keihard met elkaar tot diep in de nacht. Ik denk dat ik afgelopen nacht ongeveer 5 uurtjes geslapen heb tot mijn kamergenootje om 6 uur alweer met enig rumoer opstond. Drie kwartier later ben ik opgestaan om me klaar te maken voor mijn eerste dag hier bij Wicked Foods. Tracy vertelde me vandaag dat mijn jetlag hier nog wel 2 weken kan duren, maar ik hoop dat dit sneller voorbij gaat want ik slaap liever 'snachts dan overdag. Tracy zei ook dat de jetlag in Nederland maar twee dagen zal duren, dus voor iedereen die dan op me zit te wachten; jullie hebben geluk!

Op dit moment is het 15u geweest en ik zit boven op mijn nieuwe werkplek. vanochtend om half 8 ben ik in het Hostel vertrokken richting Lane Cove West, een trip die ik niet snel zal vergeten en nooit meer zal maken. Google maps is totaal niet betrouwbaar wat betreft wandelroutes, ik heb dus maar direct een nieuwe route uitgestippeld. Om een indruk te geven; ik heb dik 3 kilometer langs 4 baans wegen gelopen waar auto's 50 km per uur mogen rijden. Dat is nog niet zo heel erg, maar de heuvels die ik ben tegengekomen wel. Elke 100 meter moest ik omhoog en weer omlaag. En niet van die kleine hellingen, maar stijl omhoog en stijl omlaag. Toen ik eindelijk in Lane Cove was, was ik uitgeput. Ik zou nog bijna de bus nemen. Maar, om half 9 stipt stond ik binnen. Een vriendelijke vrouw riep Tracy voor me, die even later vertelde dat het een chaotische dag was en ik met Harry, een 76 jaar oude man, mee mocht de bestellingen rond te brengen. Harry heeft me ongeveer 4 uur onder zijn vleugels genomen en een tour de Sydney gegeven. Bij elk gebouw vertelde hij wat het was en een stukje historie. Volgens mij heb ik van Harry meer geleerd dan je bij geschiedenis in een maand leert. Eenmaal terug mocht ik iets uitzoeken om te eten en me settelen op mijn werkplek, waar ik nu al ongeveer twee uurtjes zit. De tijd vliegt hier werkelijk voorbij, maar dat vind ik wel prettig.

Straks kan ik weer terug gaan lopen naar het hostel, ik hoop dat deze week snel voorbij gaat want ik vind het hostel echt 3x niks. Het internet is er op z'n zachtst gezegd klote en ik voel me er totaal niet thuis. Ik kijk daarom ook heel erg uit naar zaterdag, wanneer Cheryl me op komt halen en ik eindelijk alle spullen uit mijn koffer kan halen. Ik hoop heel erg dat Cheryl gelijk heeft en het internet bij haar veel beter is dan in het hostel. Skype gaat de komende dagen nog niet echt werken, dus even wachten tot zaterdag of later. Voor nu moeten jullie het maar even doen met dit verslag want ik denk dat ik zaterdag pas mijn volgende verslag zal plaatsen.

Dit is ongeveer alles wat ik op dit moment met jullie kan delen. Wanneer ik nog iets vergeet verschijnt dit vast wel op Facebook. Voor degenen die geen Facebook hebben; Sorry!

Ik ga hier nu zo'n beetje afsluiten en terug naar Greenwich lopen zodat ik op mijn gemak kan gaan "koken" daar (in de magnetron). Jullie zijn nu vast jullie maandag aan het opstarten dus: Fijne eerste dag van de week!

Greetings from Lane Cove West!

Kimmetje